Kroatië 2008
Maar liefst 22 (!) jaar na mijn laatste gemelde actie weer eens in de weer met windsurfen. En dan wel in Kroätië.
Op vakantie naar Kroatië en omdat we niet gingen kamperen bleef er ruimte op het dak van de auto over (waar normaal 'de bak' zit) dus konden de planken mee. De verwachtingen waren niet hooggespannen, maar dat bleek heel anders uit te pakken!
Meteen aan de bak
Het begon al op de dag van aankomst in Biograd. Nauwelijks geslapen op de lange, lange autoreis, maar omdat het flink waaide (6+ Bft) meteen maar gaan surfen. Ik heb zelfs een tijdje met het drietje gevaren, zo ging het te keer.
Ik kan me eerlijk gezegd niet meer herinneren wanneer ik op die plank (zelfgebouwd rond '88, +/- 60 l) en met dat zeil (North Ezzy Wave 4,5) voor het laatst heb gevaren, maar dat moet minimaal 15 jaar geleden zijn! Goed om te zien dat je dan toch zo opstapt alsof er niets gebeurd is, surfen is net als fietsen, dat verleer je nooit.
Daarna nog veel op de grotere plank van Ellen (BIC Hard Rock, 130 l) gevaren, ook met de 4,5 maar meestal met de semi-camber 6,0 (Farla); met de 7,5 full-camber ga ik niet meer surfen, die is volledig onbetrouwbaar wanneer je overpowered bent.
Het ging dus wel lekker, zowel met de wind als met het surfen, zeker toen we de laatste week op het eiland Pasman nabij Tkon tegenover Biograd zaten, ik heb daar iedere dag gevaren. Het gijpen en andere trucs als duckgijp en 360-er lukten in het begin slecht of helemaal niet, maar later ging het al snel veel beter. Ik heb toch een paar dagen tijd moeten hebben om weer te wennen en het oude ontspannen gevoel (op z'n Duits: 'ganz locker') terug te krijgen, maar als je zo intensief er mee bezig bent, zit je zo weer op je oude niveau.
De omstandigheden zijn ideaal, een strakblauwe lucht, kristalheldere zee, lekker in je zwembroek een stukje wegsurfen, een tropisch paradijs zogezegd. Als je al een keer een plens water over je heen krijgt, dan is het net een warme douche. Vergelijk dat maar eens met Nederland!
Surfschool
Ben daar nog een stel Slovenen tegengekomen die zich afvroegen hoe het kon dat ik telkens planeerde en zij niet: aan hun materiaal kon het niet liggen, want dat was hypermodern (vergeleken met de 30 jaar oude 'meuk' van mij). Toen ik ze liet zien op hun eigen plank dat je wel degelijk kon planeren en gijpen, waren ze overtuigd dat het wel de techniek moest zijn.
De daaropvolgende dagen heb ik een soort surfschool gehad, want ze vroegen me de oren van de kop: "How do I do that?", "Can you teach me this?", "Mark, I saw you doing this, why are you doing that?". Maar het was erg leuk om te doen, aardige mensen ook en ik denk dat ik ze ook wat nuttigs bij heb kunnen brengen. Het idee was geboren over het beginnen van een surfschool al daar, maar ja, dat is ook weer zo'n stap...
Pech
Op de laatste dag, in het laatste uur begaf het mastvoetje van de BIC het (plastic, dus uit- en afgesleten). Het moment was goed, maar of het ook vervangen kon worden (een 'gewone' vinkast kan immers niet gemonteerd worden)? Na terugkomst bleek gelukkig dat Van Gent in Rosmalen nog zo'n voetje had liggen, zelfs in aluminium! En passant de hele mastvoet vervangen (de diabolo stond op scheuren en was niet meer te demonteren). Heb nu dus zo'n modern systeem dat je boven de diabolo kun losklikken (zeil span je dus op zonder de diabolo); overigens ook maar gedaan voor de zinker.
Van te voren had ik de vinkast van de zinker ook extra verstevigd, hij zat er nogal los in: gelukkig heeft deze het gehouden! Ook had ik het plan om mijn mastvoet naar achteren te verplaatsen door het plaatsen van een extra vinkast achter de huidige mastvinkast. Het is tijdens de vakantie in Kroatië bij een plan gebleven (had wel vloeibaar polyester meegenomen), maar heb dat terug in NL wel gedaan. Maar na wat varen daarmee was ik niet overtuigd van het voordeel van je mast zo'n 30 cm naar achteren. Maar goed, je moet dat zelf ondervinden zo blijkt.
Schoentjes
Tip: doe altijd schoentjes aan. Ik had ze namelijk niet en tijdens mijn eerste surfmoment heb ik mijn voeten compleet opengehaald door alles wat daar op de grond ligt (scherpe rotsen en schelpen, koraal, zee-egels, etc.), zodanig dat ik twee weken bijna niet meer kon lopen. Het ironische was dat ik de schoentjes net had weggegooid (zaten vol met gaten) toen ik een week daarvoor het materiaal ging controleren...
Een nieuw begin?
Mijn jongens hebben ook een beetje surfen geleerd en zijn enthousiast, zeker toen ze mij hebben zien surfen (hadden ze nog nooit gezien), dus dat belooft wat volgend jaar: met 4 planken en 16 zeilen naar Kroatië! Het échte nieuwe begin zou nog eens 15 jaar duren, in 2023, maar dat mag de pret niet drukken!
Intussen ben ik weer besmet geraakt met het surfvirus van 20 jaar geleden, toen stond er mee op en ging er mee naar bed. Maar eens kijken waar het op uit komt in het koude kikkerlandje: ik hoop dat ik mijn wetsuit nog heb. Langzaamaan wat materiaal vervangen en weer nieuwe trucs bijleren, trucs die in mijn tijd nog niet bedacht waren!
