Home / Lopen / Wintertochten
Krantenatikel "Afzien in de koude Ardennen" 1987
Onze tweede wintertocht. Ditmaal wat minder episch dan in 1987 want nu hadden we wél een tent meegenomen. Beschreven in een krantenartikel.
Wie: Ger, Tom, Mark
Start: Stavelot
Tekst: Ger, Mark (cursief)
^ Klik op de afbeelding voor het volledige artikel
Soms moet je je niet afvragen waarom je iets doet, maar moet je het vooral doen. Diverse keren reisden we al in de winter naar de Ardennen om een trektocht te combineren met een overnachting in de sneeuw.
Waar een rationeler mens kiest voor een behaaglijke slaapplek in een hotelletje, vinden wij na een dag in de sneeuw ploeteren een prachtige kampeerplek in een zogenaamde brandgang. Zo'n boomloze gang is eigenlijk bedoeld om brand in het bos te vertragen of om de brandweer en anderen gemakkelijker toegang te verschaffen. Voor nu geen vrees voor vuur echter, daar zijn de barre en natte omstandigheden niet naar. Dus die gang kunnen we gerust voor een nacht claimen.
Mag je überhaupt wild kamperen in de Ardennen? Wij hebben ons dat nooit afgevraagd want als ze je niet zien, dan mag het natuurlijk hahaha. Maar goed, als je in de schemering een plekje zoekt, diep in het bos, is er natuurlijk niemand die jou vindt. Wild kamperen, dat is de overtreffende trap van kamperen op een camping, eigenlijk niet met elkaar te vergelijken.
In de winter is het echter vroeg donker en veel is er niet te doen in een nachtelijk bos. De natuur zwijgt vooral als het koud is. Diezelfde kou begint al langzaam in onze lijven te kruipen, en wat ook niet helpt is dat ik weet dat mijn slaapzak eigenlijk niet heel geschikt is voor deze omstandigheden. Ik zweer bij 'silver blanket', een isolerend dekentje, maar eigenlijk een monster zonder waarde. Het vooruitzicht van een min of meer doorwaakte bacht, tja.... waarom doen we dit eigenlijk zeggen we tegen elkaar. Het antwoord is eenvoudig, omdat het kan!
Je in deze barre omgeving begeven (en overnachten) is iets wat een natuurlijke weerstand oproept bij de meeste mensen. Op zich logisch want hoe zou je kunnen overleven zonder de luxe van centrale verwarming hoor je iedereen denken? Gewoon door het te doen.
De vanwege de kou slecht werkende gasbrander zorgt voor een laf maaltje en lauwe koffie. Om zeven uur zoeken we onze slaapplek op. Sterke drank zorgt voor wat tijdelijke warmte. Inderdaad, die nacht brengen we maar half slapend door. "Heb jij ook zulke koude voeten? Dit is echt de laatste keer dat we dit doen! Hoeveel uur nog voordat het licht wordt?" De nacht sleept zich voort. Alle kleren heb ik aan en nog is het steenkoud. "Heeft iemand nog sokken of andere droge kledingstukken over?" Geen antwoord. Iemand snurkt zachtjes. De mazzelaar.
Voorbereiding is alles. Maar als je alleen in je te dunne slaapzak ligt met te weinig (droge) kleren en je voelt de kou langzaam maar zeker optrekken, dan weet je dat de voorbereiding niet voldoende is geweest. Het leert snel in de kou!
's Ochtends worden we 'een soort van' wakker in een halve plas water. Onze lichaamswarmte is goed geweest voor een lokale meltdown. Die vochtige kou kan er nog wel bij. We jagen de brander op om toch echt warme koffie te kunnen drinken. Daarna breken we met stramme ledematen ons tentje af. De kou verdwijnt pas onze lijven als we een uur aan het lopen zijn.
Wat mij betreft was de tent niet nodig en was liever voor het iglo bouwen gegaan wat we bij de eerste editie van de wintertocht hadden gedaan, maakt het allemaal wat specialer. Maar goed, beter met tent in de winterse Ardennen dan helemaal niet zullen we maar zeggen.
Naschrift. Bedankt Mark en Tom. Het was weer prachtig, maar misschien toch goed dat we dit jaar niet kunnen gaan, al heb ik een betere slaapzak. De Ardennen zijn dit jaar [2021, red.] off limit, een excuus dat ik graag inzet. Ja, misschien volgend jaar, corona, je mag nu niet met z'n drieën in dat tentje...
Bij iedereen die ooit mee is geweest bij zo'n winterse expeditie (behalve bij Henk want die had zwarte tenen opgelopen bij de historische tocht van 1987), daar blijft het bij kriebelen om een soort van heruitgave te doen van een wintertocht in de besneeuwde Ardennen. Al is het decennia geleden dat we die wintertochten deden, het enthousiasme is er niet minder om, dus dat zegt nogal wat. Wie weet komt het er nog wel eens van!
