Luik-Bastenaken-Luik / LBL 1989
Dit werd de eerste (en de laatste tocht) samen met de club van de Hoogeveens. Van alle toerklassiekers heeft deze de naam de zwaarste te zijn, en zeker de langste, 245 km. Tom, Cas, Ad en ikzelf waren de deelnemers.
Van alle te rijden L-B-L's is dit de enige die in Luik start en eindigt. De andere, startend in Tilff is beduidend korter (220 km) en drukker.
's Morgens in alle vroegte gestart, natuurlijke als een van de laatsten, om omstreeks half acht. Het begin, tot aan Bastogne, was goed te doen, weinig echte lange en of steile hellingen. Gedurende de dag werd het steeds warmer, dat beloofde wat voor de finale!
Opgave Cas. Cas had zich verkeerd laten voorlichten door Verhallen, hij had een 21 achter gemonteerd en moest helaas vlak voor de Rosier bij Moulin du Ruy de pijp aan Maarten geven.
Tom kreeg last van een fietsersroes: op de vraag waar Ad was, zei hij dat hij al doorgefietst was. Niets was minder waar, hij fietste juist áchter ons. Zeer gepikeerd fietste hij ons achterop en voorbij, de vrijgekomen adrenaline liet hem vliegen...
In de finale stapelden de beklimmingen zich in een snel tempo op: Cote de Wanne (vanuit Grand Halleux), Côte de Haute Levée, Le Rosier, Cote de Maquisard, Cote de Theux, Cote de La Redoute (fietsend boven gekomen), Les Forges.
Na een lange, lange afdaling naar het centrum van Luik, hadden we eindelijk deze monstertocht volbracht.
