Huy 2003 "Oei, Oei, Oei, die muur van Huy!"
Tekst: Tom
Augustus 2003. Hoe krijgen we (Mark, Georgy, Ger en ik) het voor elkaar! In de warmste en droogste zomer sinds tijden, kiezen wij een frisse zaterdagochtend met regen uit om te gaan fietsen van Huy naar Namen en weer terug. Vielen de dag ervoor nog de mussen van de Huy'se daken, op zaterdag schuilen ze voor deze regen. Wij echter niet, want om in Namen te komen zullen we moeten fietsen.
Het begint niet goed, naast regen en kou gaan we ook verkeerd; dat wil zeggen, we rijden op een doodlopend pad naast de spoorlijn van Huy naar Namen. Voor sommigen van ons, om precies te zijn Ger, heeft dat een desastreuze invloed op het humeur. En zo hebben we in het begin van onze tocht 1 koploper, met ons drieen gezellig keuvelend achteraan.
Waar onze gespreken zoal over gaan; de inschatting wanneer Georgy kramp zou krijgen, voor of tijdens de muur van Huy? Inderdaad oplettende lezer: ter discussie stond niet óf dat Georgy kramp zou krijgen maar wannéér.
Mark zijn Trek werd uitvoerig besproken en bewonderd en waarschijnlijk zal er door Mark ook wel een opmerking zijn gemaakt over mijn bijna antieke Gazelle Champion Mondial.
Zeker, want steel-is-real
Gelukkig trokken de buien over toen we Namen naderden en hiermee werd ook het humeur van Ger zonniger en fietsen we weer met z'n vieren. Na een mooie beklimming naar de Citadel van Namen, 'retour a Huy' over wat binnenwegen. Natuurlijk ook weer lekke banden en hoe dichterbij we bij Huy kwamen, opkomende kramp bij Georgy. Wellicht trok de kramp ook tussen de oren want wij strooiden met afschrikwekkende verhalen over de muur van Huy. In onze gedachten werd het de 'Mount Everest' van de Ardennen.
Helaas had dit een zwaar effect op Georgy 'de gevleugelde uit Eindhoven'. Hij nam niet de moeite om de muur van Huy te slechten maar koos voor een relaxt uurtje voor zichzelf op een bankje in Huy.
Er zijn bepaalde zekerheden in het leven. Een ervan is dat Georgy kramp krijgt. Fijn, die vastigheid. Waarvan akte.
Met z'n drieen, na eerst ons nog een weg banende door een braderie in Huy, aan de muur begonnen. Er is geen woord teveel gezegd over de steilheid van deze klim. Wat een beest! Het steile stuk van de Keutenberg maar dan 10 maal zo lang. Op het kleine verzet kwamen we gelukkig boven (1 Mark, 2 Ger en 3 ik).
Uiterst voldaan dat we deze schrik van de Ardennen ook weer bedwongen hadden, zochten we Georgy en ouderwets gezellige Waalse friettent op om vervolgens maar weer eens huiswaarts te keren.
