Eddy Merckx 2001 #cyclo
175 km, 3400 hoogtemeters
452e van 766, 202e van 314 (Brons) in cat. D (heren 35-45 jr.), 8:04:45, 22 km/u
Regen, inzinking, uitval 30%
Deze cyclo staat te boek als een van de zwaarste in België, samen met La Magnifique en de Claude Criquielion, alleen om die reden moest hij zeker gefietst worden.
Het kamperen deden Ger en ik in Comblain-au-Pont, waar we jaren daarvoor een aantal malen eerder geweest waren, o.a. voor Luik-Bastenaken-Luik.
Ik dacht aardig ingewijd te zijn in de Ardennen, maar toch voerde de tocht over wegen die ik nog nooit gefietst had, sterker nog, die niet eens op de Michelin-kaart staan. Het gevolg was een aaneenschakeling van steile beklimmingen van sommigen meer dan 20% (Stockeu, Thier de la Cognée), het bleef maar komen.
De start leek wel een echte wielerwedstrijd: allemaal geschoren benen en fietsen waar zelfs profs zich voor zouden moeten verontschuldigen t.o.v. hun collega's. Ik dacht dat ik een redelijk dure fiets hadden, maar het gemiddelde prijs gaat daar toch zeker twee keer over de kop.
Het eerste deel van het parcours kan ik goed meekomen. Door mijn gebrek aan lange traingen, werd het vanaf de Stockeu zwaarder. Direct daarop kwam de Thier de la Cognée, die behoorlijk aankwam.
Ondertussen was het flink gaan regenen, je zag golfslag verschijnen als het water zich over de weg naar beneden stortte. Dit zal eraan meegedragen hebben dat een derde van 900 deelnemers de pijp aan Maarten had gegeven, erg veel vond ik aangezien het allemaal zo te zien serieuze fietsers waren. Ger en ik hebben hem natuurlijk wel uitgereden.
Ergens na de Ancienne Barrière, op ongeveer driekwart van de koers, kwam ik de man met de hamer, nee moker tegen. Ik was blij dat ik mijn fiets had: toen ik afstapte had ik tenmiste iets om op te steunen, mijn benen knikten eenvoudigweg dubbel. Na een kwartier was ik enigszins bijgekomen van deze onwaarschijnlijk harde hongerklop en kon ik lopend/strompelend/fietsend naar de volgende fourage-post. Deze heb ik helemaal geplunderd, zodanig dat ik dacht dat men er iets van zou zeggen ("Of ik iets voor de andere fietsers zou willen overlaten?"). Na een uur stapte ik voorzichtig op de fiets en herstelde langzaam maar gestaag.
Verslag Fiets
De tocht was langer dan aangegeven en om het af te leren, hebben ze de finish op de enige heuvel in de nabijheid van de hal in Hamoir gelegd waar van een pasta-maaltijd genoten kan worden. Ger kwam ongeveer een uur na mij binnen.
Voor de volgende keer: meer eten meenemen (3 W-Cup'jes is niet genoeg) en langere trainingstochten maken.
