Home / Blog

Een nieuw begin? #windsurfen

Nadat ik zeker 20 jaar niet gesurft had en in 2008 mijn oude surfspullen had opgepakt om in het paradijselijke Kroatië te gaan surfen, heeft het daarna toch nog weer eens 15 jaar geduurd voordat ik écht doorpakte, met 'nieuwe' spulletjes en zo. Eind 2023 was het zover...


^ Na 20 jaar weer gaan surfen, op de zelfgebouwde zinker. Klik op de afbeelding voor het hele filmpje

Onze boot ligt in het seizoen op de Grevelingen (in Bruinisse) en we varen nogal eens naar de Brouwersdam, op weg daarnaartoe gaan we altijd door een windsurfgebied. Daarbij schieten er dan windsurfers links en rechts voorbij, en dan begon het toch weer wel een beetje te kriebelen: wat zou het fijn zijn om hier je surfsetje te hebben en dan lekker mee te doen...

Wat vooraf ging
Vóór mijn (soort van) herintrede in 2008 had ik ook al ruim 20 jaar helemaal niet gesurft, en daarna ook maar sporadisch, eigenlijk alleen in Kroatië. Vanaf die tijd wel wat spulletjes aangeschaft zoals een Point-7 5.4 powerwave-zeil, een Point-7 SDM-mast 430/70%, een Hot Sails Crossfire 6.7 en een F2 Air (uit 2003), die in de markt gezet was als freestyle-board. De bedoeling was om die F2 Air en dat P7-zeil te gebruiken voor bump-en-jump, iets wat ik uiteraard niet kon met de veel grotere BIC Hardrock (2m80/130l) en de F2 Orbit (2m80/120l) die ik destijds tot mijn beschikking had.

Ondanks de hoge verwachtingen, heb ik nooit echt lekker op die F2 Air + P7-zeil gevaren. Had natuurlijk wel een ideaal in het hoofd, dat befaamde gele board. Een zinker van 40 liter die je al kon gebruiken vanaf 3.5 Bft, zo snel planeerde dat ding aan, ondanks dat destijds mijn grootste zeil slechts een 4.5 was! Het was ook mijn enige board, best bijzonder omdat het een zinker was. Kon met dat board lezen en schrijven en elke mogelijke bocht die ik in gedachten had, draaien; sprong ook gemakkelijk. De Air was natuurlijk stukken levendiger dan de grotere boards zoals de BIC en de F2 Orbit, maar kwam niet in de buurt van dat illustere gele board.

Het nieuwe board: "One board to rule them all"
Aangezien ik 'vroeger' ook maar één board had (dat illustere gele zinkertje), was de gedachte, waarom zou het nu anders moeten? Dus maar één board vanaf licht weer tot aan storm. Zo hoef je nooit meer de keus te maken welk board je zou moeten varen, dat vermindert de keuze-stress enorm. En daardoor hoef je ook veel minder mee te sjouwen naar het water, scheelt een slok op een borrel.

Dus in het najaar van 2023 in een soort van opwelling een Starboard Kode Wood 86 gekocht, een kruising tussen een wave- en een freestyle-board, voor de luttele prijs van 200 euri. Het ding is met zijn 6 kilo net zo superlicht als dat gele board, is met 2m40 net zo lang en lijkt qua outline ook als 2 druppels water op dat gele board (lekker breed achter) dus heerlijk draaien en springen. Met 85 liter is het een semi-zinker, je kunt je zeil net optrekken maar staat dan wel met je enkels onder water, super-instabiel. Het semi-zinker karakter was wel weer wennen is na 20-30 jaar alleen op dikke floaters gevaren te hebben....

Het nieuwe tuig
Maar dan de rest van het spul. Had natuurlijk al de Point-7 Sado 5.4 (in 2010 voor 100 euri 2e-hands gekocht) die qua grootte/karakter prima op de Starboard Kode zou kunnen passen (groter moet je niet willen op zo'n board), maar daaronder had ik eigenlijk niets meer. Mijn lievelingszeil, de Ezzy Wave 4.5 was volledig gedelamineerd en bij de spulletjes die ik van Joost, een oude surfvriend van mij had overgenomen, zat niets behoorlijks c.q. moderns meer bij van die grootte.

Dan maar via Markplaats een Naish Force V 4.7 aangeschaft, dat is net als de Sado een powerwave-zeil dus dat trekt lekker, maar is wel redelijk neutraal én heeft een lichte handling. 'Helaas' had dit zeil een RDM-mast nodig, die moderne extreem dunne masten, ook wel skinny genoemd; RDM staat voor Reduced Diameter Mast, een standaard mast heet dan SDM = Standard Diameter Mast. Was dus gedwongen om er een RDM-mast bij te kopen. Dat is een Loft RDM 400/65% geworden, met 1600 gr veel lichter dan ik gewend was met SDM, dat heet pas vooruitgang! Deze mast past met verlenging ook op de P7 5.4 die, dankzij het skinny karakter ineens wél lekker roteert, 2 vliegen in 1 klap dus.

^ Van links naar rechts, de Point-7 Sado 5.4 (2008, powerwave), Naish Force V 4.7 (2009, powerwave) en Neil Pryde Wizard 3.8 (2019, freestyle); de P7 en Naish worden gevaren met de Loft RDM 400/65% als mast, de Wizard met de Unifiber RDM 340/100%

Het spul gecomplementeerd met een zo goed als nieuwe Neil Pryde Wizard 3.8 [2019], een echt freestyle-zeil, dus superlicht (4-batten) zowel qua gewicht als handling. En een Neil Pryde Combat 2.9 uit de voorraad van Joost, voor 8 Bft en hoger, 'last man standing' condities. Op de Wizard zit geen variotop dus heb ook daarvoor een passende (RDM-) mast voor moeten aanschaffen, het is een Unifiber RDM 340/100% geworden, met 1300 gr werkelijk onwaarschijnlijk licht, zal wel komen doordat deze 100% van carbon is. De mast past ook (precies) op de 2.9 Combat, dus heb dan dankzij die superlichte mast een heerlijk licht setje voor de extreme omstandigheden. En dankzij de 2 aparte masten + mastverlenger hoef ik nergens met een variotop te varen (variotop ziet er nogal slordig uit).

Minimale kosten
Heb de kosten van de investering in 2023 met zo'n 1.500 euri lekker laag kunnen houden door bijna alles 2e-hands of via de uitverkoop te kopen. Al met al heb ik nu een heerlijk setje met een modern board, moderne zeilen en superlichte masten, klaar voor nieuwe trucs als de vulcan, donkey jibe, front loop en nog veel en veel meer. Oude tijden herleven toen ik alleen maar aan het freestylen was. Nu het varen nog...

Totale investering in 2023/2024: 1.515,-

Naschrift 1-1-2024
De kop is eraf, op nieuwjaarsdag gesurft en het was best druk bij het Engelermeer met wat andere surfers, een trosje wingfoilers, een sup'er en de bekende nieuwjaarsduikers (heel veel herrie en maar weinig actie hahahaha). Nou ja, surfen? Er stond niet genoeg wind om te planeren maar wel genoeg om de spulletjes uit te testen, zowel die van mij als die van zoon Ion.

Om maar met mij te beginnen, het P7-zeil stond er dankzij de nieuwe rdm-mast prima op, eindelijk zeg maar. Het board was even wennen want met 86 liter is de Starboard Kode weliswaar geen echte zinker, maar je staat zonder snelheid toch gewoon met je enkels onder water, een semi-zinker dus. Zeil optrekken lukt wel, maar daarna is de stabiliteit zo ongeveer nul: samen met de zwakke maar vlagerige wind resulteerde dat vaak in een nat bad. Maar goed, alle begin is moeilijk. Ion ging op zich goed op de F2 Air 95l en de North Natural 5.8. Hij kon het zeil goed optrekken en een paar keer op en neer varen. Vooraf waren er wat twijfels over het board (te klein?) en het zeil (te zwaar?) maar die twijfels lijken ongegrond.

^ Ion op de F2 op het Engelermeer

Met een temperatuur van 7 gr (water zal wel kouder geweest zijn) waren onze nieuwe pakken en laarsjes goed warm. En we konden de pakken ook goed zelf dicht maken door de rits aan de voorkant, het pak is ook veel waterdichter dan. Nu maar wachten op een lekker winddagje in het voorjaar, om er eens echt voor te gaan!

Naschrift 16-8-2024
We zijn nu halverwege het jaar, en een tiental surfsessies verder. Het board-in-boot concept is een doorslaand succes, want zo heb je altijd je spulletjes bij je: als het waait dan ga je surfen, waait het niet dan ga je niet maar heb je ook niets verloren want je hebt er niets voor hoeven doen. Heb nu al meer gesurfd dan ik zou hebben gedaan als ik de spullen thuis zou hebben en speciaal op en neer moet rijden, en het voor niets rijden (geen wind bij aankomst), komt al helemaal niet voor. Aanrader dus!

Het geringe volume van 85l was behoorlijk wennen. De lichtweer-sessies op het Engelermeer hebben me geholpen om stabiliteit in het board te vinden om het zeil op te trekken en weg te varen. Later heb ik dat ook op open water, met meer wind en vooral meer golven door kunnen trekken. Dus iets waarvan ik in het begin dacht dat het me niet zou lukken (zeil optrekken), is me later toch gelukt. Maar de echte doorbraak kwam pas toen ik later, met meer wind, eindelijk weer eens de waterstart kon maken, dat scheelt enorm in energie om weer op het board te komen en maakt de weg vrij om ontspannen erop te staan en dus ook je 'moves' te doen, zonder stress over het vallen. Qua waterstart zit ik inmiddels dicht op mijn oude niveau.

^ Op de Grevelingen met het 5.4 P7-zeil, vanuit de jachthaven Bruinisse waar ook de boot ligt; hier nog met de 40 (50?) jaar oude, inmiddels nogal roestig geworden Aquata-trapeze, ooit overgenomen van Joost; heb inmiddels toch een nieuwe trapeze gekocht, de roest was niet om aan te zien hahahaha

Wat me best wel tegenviel is dat het, afgezien van de waterstart langzaam gaat om op hun oude niveau van pakweg 40 jaar geleden terug te komen, had gedacht (gehoopt) dat het sneller zou gaan. Langzaam, beetje bij beetje komt het terug. Slam-jibe, heli-tack, duck-jibe, downwind 360-er, trucs waarover ik in het verleden niet eens over hoefde na te denken, lukken nu steeds beter, gelukkig maar. En dan blijkt dat ik eigenlijk weer de enige ben die dit soort dingen doet, de rest vaart gewoon op en neer, met af en toe een gijp (ook prima natuurlijk). Eigenlijk is er in 40 jaar niets veranderd, want toen was het ook al zo!

Qua zeilen heb ik het meest met de 5.4 P7-zeil gevaren; moet daar wel een 3 cm langere mastverlenger van 48 cm voor aanschaffen, heb je nodig om net dat stukje extra loose-leach erin te trekken. Het 4.7 Naish-zeil is ook al een 3x gebruikt. Wat voor beide zeilen geldt is dat een cm meer downhaul een wereld van verschil maakt qua handling en stabiliteit, die fijngevoeligheid van op de cm trimmen had je vroeger niet! Beide zeilen varen, mits goed getrimd, heerlijk neutraal, ook als ze overpowered zijn. Het 3.8 Neil Pryde-zeil is niet uit de zeilzak geweest, daarvoor moet het 7+ voor waaien, is nog niet voorgekomen dus.

^ Met 6+ Bft. op de Grevelingen met het 4.7 Naish-zeil, bij de Brouwersdam (binnenkant)

Het board is niet de allersnelste planeerder (heb de indruk dat dat gele zinkertje eerder planeerde), maar dat is dan maar zo, mijn grootste zeil is met 5.4 is immers ook niet de allergrootste. Als het board planeert, voelt het heel losjes aan, komt door de tailkick, heerlijk. Het board is supergevoelig voor gewichtbalans, want pas in 1 van de laatste sessies lukte me het om een (soort van) doorgeplaneerde gijp te maken, daarvoor viel ik compleet stil door teveel druk op de achterkant. Door de knieën te buigen met veel druk op de mastvoet lukt dat gijpen ineens wél soepel. Het spiergeheugen doet ook na 4 decennia geleden zijn werk, zo zie je maar.

Alhoewel ik begin dit jaar voor het eerst op dat 'nieuwe' board stapte en het meteen zonk, dacht wat heb ik gedaan, ben ik nu al met al zeer tevreden met het setje en de board-in-boot opzet. De weg omhoog is gevonden!