Mijn Alan

Jarenlang heb ik rondgefietst op een Alan, een van de eerste koersvaste Italiaanse aluminium frames.

De Alan had een bijzondere constructie: in gepolijste stalen lugs gelijmde en geschroefde normaal ronde aluminium buizen. Al met al een van de allermooiste frames ooit geproduceerd.

Toen ik hem overname van broer Ronald (die had er wedstrijden mee gefietst), was hij al een aantal jaren oud, maar er was al een sticker op bevestigd met regenboogkleuren en de naam van Francesco Moser, wereldkampioen in 1977.

De Trek
Toen de Alan uiteindelijk in 2000 niet meer berijdbaar was, de bovenste balhoofdlug was in zijn geheel gespleten, waarschijnlijk door wat al te ruig veldcrosswerk wat er toendertijd mee deed, heeft deze klassieker dus zo’n 25 jaar trouwe dienst gedaan. En toen, in 2000 maar een 'doorsnee' alu Trek 2300 / Ultegra gekocht. De wielen daarvan, van Rolf waren of liever gezegd zijn zeer bezonder met zo weinig spaken.

Als ik ooit nog eens een nieuwe fiets zo mogen kopen, niet waarschijnlijk, dan moet het maar weer een Alan zijn, de Alan 303 Carbon: exact dezelfde constructie, het zou me niets verbazen als het dezelfde lugs zouden zijn, maar dan met carbon buizen.

Mooi, mooi, mooi.

De Isaac
Daarna is de Trek ook gescheurd, als gevolg van een ongelukkige confrontatie met een Mercedes en toen is het toch maar een carbon Isaac Pascal geworden. Kon ik voor weinig via internet op te kop tikken. Heb nog wel even naar Alan gekeken, maar de frames waren sinds jaren niet meer veranderd, dus dat leek me niet zo verstandige optie meer. Dus nu fiets ook ik rond op een plastic fiets.

Alles van de Trek omgebouwd naar de Isaac en zo rijd ik nog steeds op een uniek fietsje. Want die Rolf-wielen, die zie je niet vaak....