De jager en de prooi #fietsen
Hoe de jager zijn prooi te pakken krijgt...
Hij is al een tijdje op dreef en het gaat lekker. Het is mooi weer, niet te warm, niet te koud en vrijwel windstil. Het enige dat hij hoort is het ratelen van zijn derailleur, het ritmisch op de maat van zijn benen zoeven van de banden en de zoemende aërovelgen. Alleen op pad en de koning te rijk.
Na het lange bochtige en onoverzichtelijk gedeelte van het vaste rondje duikt hij het bos is. Even lekker doorstampen, eventjes helemaal geen last meer van de wind. Het gemiddelde wordt weer eens wat opgeschroefd.
Dan schiet hij het bos uit, het landschap opent zich voor hem. Het is ineens mogelijk om kilometers ver te kijken. Hij richt zich wat op en zoekt de omgeving af naar een prooi: een eenling of misschien zelfs een groepje fietsers dat zich door hem zal moeten laten verschalken.
Eindelijk, een stipje in de verte. Is het een wielrenner? Ja, hij zit gebogen over het stuur. Gaat het hard? Het is nog niet te bepalen. Rijdt hij over de weg die hij ook van plan is te rijden? Zo te zien wel. De adrenaline begint te werken. Zijn hartslag gaat omhoog, tot ver over het omslagpunt. Voor nu maakt het niet uit, hij kan het hebben.
Het stipje wordt snel groter. Het blijkt een klein groepje te zijn. Nog vijfhonderd meter, nog tweehonderd meter, nog honderd meter. Wat gaat hij doen, rustig aansluiten of erop-en-erover? De laatste in het groepje krijgt ‘m in de gaten en spoort de anderen aan om harder te gaan fietsen. Tevergeefs, hij heeft gekozen voor de overrompeling, schakelt nog een tandje zwaarder en versnelt nog maar eens.
Het groepje lijkt stil te staan, het verschil in snelheid is zo groot dat niemand aanstalten maakt om aan te pikken. Hij rijdt gemakkelijk weg van het groepje. Als hij na een tijdje omkijkt, zijn ze al bijna niet meer te zien. Hij hoopt maar dat ze toch maar niet alsnog gaan samenwerken, je weet dat je dan verloren bent. De inspanning wordt bijna te veel, te lang boven je verzuringspunt fietsen gaat uiteindelijk iedereen opbreken.
De samenwerking lijkt niet het geval, hij slaat af en ziet ver achter hem het groepje rechtdoor fietsen. De missie is geslaagd, eindelijk kan hij het iets rustiger aan doen. Tevreden en voldaan legt hij de laatste kilometers naar huis af.
De jager heeft zijn prooi te pakken gekregen.