Busje

Jarenlang hebben we rondgetrokken in een roze geverfd Suzuki-busje. Dit was de eerste auto van Ellen en mij, aangeschaft voor maar liefst Hfl. 750,-.

Multifunctioneel
Het bleek multifunctioneel te zijn: de laadruimte achter had een lengte van bijna 2 m. Dit kwam omdat de motor niet voor je zat maar er onder. Het zal niet een van de veiligste auto's geweest zijn, bij een frontale botsing vormen je benen de enige kreukelzone...

Ik had er een dubbele bodem ingebouwd zodat al onze (vakantie-) spullen eronder konden verdwijnen en er boven (permanent) de luchtbedden en slaapzakken konden liggen. Ook was het bijzonder handig dat beide voorstoelen uitneembaar waren, de opklapstoeltjes konden dus thuis blijven.

Camper
We gebruikten het busje echt als een camper en gingen op vakantie geregeld op camper-verzamelplaatsen staan. Zonder uitzondering werden we meewarig aangekeken omdat iedereen het dynamische karakter van ons busje onderschatte. Dat het tot gefronsde wenkbrauwen ging leiden als ik met die stoelen in de weer ging, nam ik maar voor lief.

^ Als een baas. Kiek m goan!

Super-praktisch
Door onze toepassing van het busje konden we de meest idyllische of bijzondere plekjes bereiken zoals de Croix de Fer zonder de betrekkelijke veiligheid van overnachten in een auto op te geven. Ook was het comfortabel als je 's nachts moest rijden: degene die niet hoefde te rijden had een riante slaapplaats tot zijn/haar beschikking!

Band
Een scheurijzer was het natuurlijk niet, ik kan me niet herinneren dat ik er ooit 100 mee gereden heb, reeds bij 90 leek hij vanwege het enorme lawaai uit elkaar te vallen. Toch hebben we er uiteindelijk 50.000 km mee gereden en zal het de waarschijnlijk de enige auto zijn waar we een band mee hadden en ooit mee zullen hebben.